کد مطلب:99082 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:436
استاد ابوریه گفته است: كان من آثار تاخیر تدوین الحدیث و ربط الفاظه بالكتابه، الی ما بعد الماه الاولی من الهجره و صدر كبیر من المائه الثانیه، ان اتسعت ابواب الروایه و فاضت انهار الوضع بغیر ما ضابط و لا قید.[1]. سید شرف الدین در این زمینه گفته است: لا یخفی ما ترتب علی هذا (المنع) من المفاسد التی لا تتلافی ابدا... و لیت ابابكر و عمر صبرا نفسیهما علی جمع السنن و تدوینها فی كتاب خاص یرثه عنهما من بعد هما... و لو فعلا ذلك لعصما الامه و السنه من معره الكاذبین بما افتوه علی رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم اذا لو كانت السنن مدونه من ذلك العصر فی كتاب تقدمه الامه، لارتج علی الكذابین باب الوضع. و حیث فاتهما ذلك، كثرت الكذابه علی النبی صلی الله علیه و آله و سلم و لعبت فی الحدیث ایدی السیاسه و عاثت به السنه الدعایه الكاذبه و لا سیما علی عهد معاویه و فتنه الباغیه حیث سادت فوضی الدجاجیل وراج سوق الاباطیل.[2]. در شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید و نیز كتاب ابوریه گزارشهایی مفصل از جعل حدیث در دوران معاویه آمده است.[3]. به جز اینها، آثاری دیگر بر منع تدوین، ذكر شده كه جای تردید و تامل دارد، از اینرو از ذكر آن صرف نظر می شود.[4]. [صفحه 59]
یكی دیگر از آثار توقیف كتابت، شیوع كذب و جعل حدیث بود.
صفحه 59.